Categorie: Geen categorie

Vrouwenweek: de laatste afspraak van het seizoen

Is er dan niks positiefs aan dit WK? Het is verdraaid lastig, als ik eerlijk ben. Het gebrek aan supporters, de niet bijster levendige koersen (ik vond een paar wedstrijden zelfs saai, en dat mag echt in de krant) en de vele renners die door de hitte bevangen op angstaanjagende wijze van hun fiets vallen. Nee, erg blij word ik er allemaal niet van. En ik ben niet de enige.

Toch heb ik na wat rondneuzen wel wat moois gevonden. Mijn vooralsnog favoriete moment van dit WK wielrennen werd gefilmd tijdens de podiumceremonie van de wegrit bij de junioren.

“Wat kunnen ze goed wielrennen hè?” Was getekend: Chantal Janzen.

Zolang mensen nog zo ongeremd blij kunnen zijn komt het best goed met deze wereld. Ik hoop dat we tijdens de wedstrijd van zowel de elite dames als elite net zo’n enthousiasme kunnen waarnemen. Twintig rijen dik zingende en feestende supporters die samen een passage van het bruggetje van Bartlehiem tijdens de Elfstedentocht doen verbleken tot een matig buurtfeest.

“Vrouwenweek: de laatste afspraak van het seizoen” verder lezen

Experiment: Tourpoule met krap budget

Afgelopen maand hebben veel mensen dankzij de beruchte Tourpoule weer mooie tijden beleefd rond het koffiezetapparaat op kantoor, op familiefeestjes, in whatsappgroepen en in het café. Zelf deed ik voor het eerst mee aan zo’n hele grote online Tourpoule. Mijn eerdere ervaringen met Tourpoules waren gewone, ouderwetse huis-tuin-en-keuken-tourpoules en het fabuleuze Rondemaestro van vriend Loek. Niks mis mee natuurlijk, maar je doet niet echt mee in de moderne maatschappij als je je niet met een grote Tourpoule meedoet.

“Experiment: Tourpoule met krap budget” verder lezen

De man die de duivel overwon

Loretto Petrucci (18 augustus 1929, Capostrada) was een hele goede wielrenner. Gezegend met een geweldig mooie naam, een Italiaanse afkomst en een talent voor het rijden van één koers in het bijzonder: Milaan – Sanremo. Petrucci wint ‘m maar liefst twee keer. Op rij, nog wel. In 1952 en 1953 passeert hij als eerste de finish op de Via Roma. En het jaar ervoor, in 1951, wordt hij al derde. Je zou dus wel kunnen stellen dat Milaan – Sanremo zijn koers is. Als iemand weet hoe je indertijd de race langs de Bloemenrivièra moest rijden is het wel Loretto Petrucci.

“De man die de duivel overwon” verder lezen